كوه پرسيد ز رود
زير اين سقف كبود
راز ماندن در چيست؟گفت در رفتن من
كوه پرسيد: ومن؟ گفت : در ماندن تو
بلبلي گفت: و من
خنده اي كرد و گفت: در غزل خواني تو
آه از آن آبادي
كه در آن كوه رود
رود مرداب شود
و در آن بلبل سر گشته سرش را به گريبان ببرد
و نخواند ديگر
من و تو
بلبل و كوه و روديم
راز ماندن جز
در خواندن من
ماندن تو
رفتن ياران سفر كرده مان نيست
بدان!
(ابوالفضل سپهر)