خدایا! تو همانی که من میخواهم.کاری کن که من هم همانی باشم که تو میخواهی

 یا رب!

التماست میکنم که دعا کردن را به من بیاموزی و خودت هم آنرا اجابت نمایی که کیست آنکه بهتر از تو نیازم را بر آورد؟

اله من! چگونه شکرت گویم و چه طور عشق و محبتم را به تو بیان کنم، حال که زبان از وصف تو قاصر و این بنده ی عاصیت توان شکر ذره ای از لطفت را ندارد

کاش بتوانم هر بامداد، نعمت هایت را به شماره در آورم تا فراموشم نشود که هر چه دارم از تو دارم

بار الهی! مرا آفریدی،علی رغم اینکه پیش از خلقتم عیب و نقصم بدیدی

ولی با محبت برویم بخندیدی

و از پرتو عشقت ذره ای برمن بتابیدی

و با آن ذره آتش به جانم کشیدی

ولی من همان بنده ام که پلیدم

بزرگی و لطفت ندیدم،

به سرعت به سوی گناهان دویدم،

ولیکن به دل هست این امیدم،

که باز آیم و سر به زیر از گناهان بگویم:

ببخشا که من هرچه کردم نفهمیدم...